Deel 9: Spaanse tradities - Inma’s afkeer van de flamenco
Deel 9: Spaanse tradities
Datum: 9 februari 2008
Locatie: Carnaval in El Repilado
‘Onze buurvrouw Inma zegt altijd dat ze niet van tradities houdt, en zéker niet van flamenco. Zij is de kapster in ons dorp en komt dagelijks even langs. Ze snakt naar informatie over de wereld buiten El Repilado. Als een van de weinigen uit het dorp heeft zij jaren geleden een drieweekse reis gemaakt door Frankrijk, België en Nederland. Inma beschouwt zichzelf als wereldreiziger.’
‘Enrique en ik kennen haar verhalen uit de grote wereld al. Zodra zich bij ons familie en vrienden uit Nederland of Peru melden, is Inma altijd van de partij om keer op keer haar belevenissen te herhalen. Vragen over de Andalusische cultuur beantwoordt zij hooghartig. Zij heeft hier niets mee. Van flamenco houdt ze niet en de feesten worden hier zó knullig gevierd. Nee, geef haar maar Parijs of Amsterdam... We zien haar alweer wegdromen.’
‘In het jaar dat wij in El Repilado wonen, hebben we al veel feesten meegevierd. Het grappige is dat we altijd als eerste Inma zien, of beter gezegd: horen. Bij feestelijke gebeurtenissen is het gebruikelijk dat een aantal dorpsgenoten de Sevillana, een typisch flamencolied, zingen en klappen. Inma duikt er als eerste bovenop en heeft de volgende dag geen stem meer vanwege het zingen tot in de vroege uurtjes!’
‘Over de manier waarop Carnaval wordt gevierd, is Inma uiteraard ook niet te spreken. Nee, ze gaat er dit jaar niet aan meedoen. Ik geloof dat er van afgelopen Carnaval geen één foto is waarop zij niet met haar neus vooraan staat…’
Datum: 24 mei 2008
Locatie: La Nava
‘We bevinden ons in La Nava, een gehucht op ongeveer acht kilometer van El Repilado. Het dorp lijkt uitgestorven. Tot we de vrouw zien staan die ons met zwaaiende armen gebaart te stoppen. Of ze met ons mee kan rijden naar de romeria? We besluiten de vrouw een lift te geven.’
‘In Spanje, en vooral Andalusië, kent men vele romeria’s. Mensen trekken dan te voet, te paard of op de ezel naar de plaats, meestal een kerk, waar zich de beschermheilige van die stad of dorp bevindt. De heilige wordt dan door de mannelijke bewoners op een praalwagen naar een open plek buiten het dorp gedragen. Daar wordt vervolgens tot in de late uurtjes flink gefeest. De katholieke godsdienst smelt dan harmonieus samen met de flamenco. En dat kan een weekend, maar ook een volle week duren.’
‘We belanden op een van de oudste festivals in West-Andalusië, de romeria de las Virtudes, de bedevaart van de deugden. Iedereen is op zijn mooist uitgedost. Vrouwen en meisjes dragen prachtig gekleurde zigeunerjurken. De mannen en jongens zijn gekleed in gestreepte broeken, een kort jasje en de bekende hoed. Zelfs de paarden zien er schitterend uit met vlechten in hun staart en franjes aan hun hoofdstel.’
‘De beschermheilige staat inmiddels al op het terrein. Onze liftster nodigt ons uit mee te lopen naar haar familie en vrienden. We worden hartelijk ontvangen. Voor we er erg in hebben, staan Enrique en ik met tapas en wijn in onze handen te heupwiegen op de rauwe flamencoklanken. We babbelen wat af en komen al snel ook andere bekenden tegen. Vele uren later waggelen we de berg af. De auto laten we maar staan. We passeren de beschermheilige van La Nava. Om haar heen staat al een aardige verzameling lege flessen. Zou ze die zelf soldaat hebben gemaakt?’
Volgende keer: Spaanse gastronomie
Klik hier voor ons woningaanbod
van 10787 huizen en appartementen
te koop in Andalusië - Spanje
