Logo HUISenAANBOD.nl
international properties realty logo second homes logo emigration
logo logo logo UW HUIS VERKOPEN ?

Geeft niks! - Column over Tsjechië


‘Hier hebt u de brochure, kruist u zelf maar aan wat u precies zoekt. Ik moet snel even naar een andere klant. Tot zo.’ We zitten in het kantoor van een autodealer in Chomutov. Niet omdat we het leuk vinden om auto’s te kijken, maar omdat we serieus op zoek zijn naar een nieuwe bestelbus voor onze winkel. Elke maand rijden we namelijk met een stationwagon naar Nederland om bij verschillende groothandels waren in te slaan. We monteren steevast een skibox op het dak om extra veel spulletjes mee te kunnen nemen. Maar het wordt steeds duidelijker: de auto is simpelweg te klein om aan de vraag van onze klanten te voldoen. Vooral planten zijn een probleem. Die nemen namelijk asociaal veel ruimte in beslag. Wel zorgen ze voor extra zuurstof onderweg. En dat hebben we hard nodig, want die maandelijkse tripjes zijn ware marathons: zondag weg, maandagochtend vroeg op om de files voor te zijn, langs de schappen in de groothandels rennen en diezelfde dag weer terugrijden naar Tsjechië.

Al die moeite voor een relatief kleine aanvulling van ons assortiment. Dat moet toch anders kunnen. Daarom zitten we nu hier op de nepleren fauteuils met een brochure van een bestelbus voor onze neus. Petra heeft een arceerstift gekregen zodat we zelf onze auto kunnen samenstellen. Gek genoeg doen we het ook nog terwijl de verkoper af en toe naar binnen en vervolgens weer naar buiten sprint. We hebben amper gelegenheid om hem te vragen hoeveel kronen we straks op de bankrekening van zijn bedrijf moeten storten.

 Tsjechië

Maar het wordt nog erger. Vooraf hadden we gevraagd of we een proefrit konden maken. Dat kon. Toch hadden we het ons iets anders voorgesteld. We zitten namelijk met z’n tweetjes op de bijrijder bank terwijl de verkoper zo snel mogelijk naar de dichtstbijzijnde rotonde rijdt en ons amper vijf minuutjes later weer op de parkeerplaats afzet. Terwijl de motor nog stationair draait, zegt hij dat ik de volgende keer ook zelf mag rijden. Goh, dat is toch weer een meevaller. Straks zegt hij nog dat Petra misschien ook even het stuur aan mag raken. Dat zou wel aardig zijn want uiteindelijk komt de bestelbus namelijk op haar naam te staan. Zij zal straks ongetwijfeld net zoveel kilometers maken als ik. We vragen hoe het nu verder moet. Hij zal ons bellen of mailen. Vandaag of morgen. Maar eerst moet hij door naar de volgende klant. Bedankt en tot ziens. Van dichtbij zien we hoe verbazingwekkend snel het busje optrekt en uit het zicht verdwijnt. Met het busje is in ieder geval niets mis…

De naweeën van het communisme zijn ook op andere plekken nog duidelijk merkbaar. Bij een beddenwinkel moesten we maanden wachten op onze lattenbodems die een officiële levertijd van maximaal drie weken hadden. Al die tijd sliepen we studentikoos met ons matras op de grond. Ook gebeurt het regelmatig dat obers iets op tafel kwakken dat je niet hebt besteld en die absoluut niet begrijpen dat je vervolgens protesteert. ‘Maar iedereen vindt dit lekker’, krijg je dan te horen. Tussen de regels door zeggen ze eigenlijk dat je niet zo moet zeuren! De meeste Tsjechen doen dat ook niet. ‘To nevadi’, geeft niks, is het zinnetje dat ik tot dusver het meest heb gehoord.

Gelukkig zijn er steeds meer Tsjechen die het niet pikken als ze slecht geholpen worden en die echt waar voor hun geld willen. De fluwelen revolutie vond alweer achttien jaar geleden plaats. Er zijn nu al jongeren met stemrecht die geen dag onder het communistische regime hebben geleefd. Zij zijn over het algemeen een stuk initiatiefrijker en klantvriendelijker dan hun ouders die toch vaak vinden dat anderen er maar voor moeten zorgen dat zij lekker kunnen leven. Langzaam maar zeker wordt het land volwassen als het gaat om klantvriendelijkheid. Het is alleen jammer dat de autoverkoper in Chomutov wat dat betreft nog in de kinderschoenen staat. Maar hij krijgt van ons geen ‘to nevadi’ te horen. Op het moment dat ik deze column schrijf, hangt Petra namelijk aan de telefoon met een autoverkoper in Teplice. Het is een half uur langer rijden dan naar Chomutov. Dat hebben we er graag voor over. Tenminste, als we daar wel een verkoper treffen die ons achter het stuur laat zitten.