Geïmporteerde rozengeur - Column over Tsjechië
‘Graag tien van die roosjes.’
De verkoopster lacht me vriendelijk toe terwijl ze de roosjes uit de emmer vist.
‘Wilt u er wat groen bij?’
Ja, dat wil ik wel.
Alleen van die roosjes is ook zo kaal.
‘Lintje eromheen?’
Ach, waarom ook niet.
Is typisch Tsjechisch en ik moet me natuurlijk aanpassen.
Het rekenmachientje verschijnt.
‘Dat is dan 500 kroon.’
Hé, maar wacht eens even…
Omgerekend is dat achttien euro!
Voor een paar roosjes.
In Nederland kocht ik regelmatig voor twaalf euro een boeket waar ik bijna geheel achter verdween.
Twee dagen later kijken Petra en ik beteuterd naar tien slaphangende roosjes die duidelijk de hoop hebben opgegeven. Nog diezelfde avond besluiten we om zelf een winkeltje te beginnen. Een winkeltje met bloemen, interieurspulletjes en kunst. Daar hoeven we niet lang over na te denken, want in het pand waar we wonen, bevindt zich ook een winkelruimte. Mijn schoonmoeder wilde er ooit een galerie van maken, maar daar is het nooit van gekomen. De ruimte met plafondschilderingen, gotische bogen en eikenhouten vitrines was jaren in gebruik als opslagplaats voor oude meubels. Zonde natuurlijk.
Drie weken voor kerst is het zover: de grote opening. Bij de veiling in Aalsmeer hebben we een kar vol kleurige rozen, lelies, tulpen en andere fleurigheden besteld. Die staan nu allemaal in grote zinken emmers te wachten op de eerste kopers. Er hangen schilderijen, etsen en mozaïeken aan de muur. Op oude naaimachinetafeltjes staan porseleinen bekers, fotolijstjes, Tiffany-lampen en trendy knuffels. Meerdere keren heeft er een advertentie gestaan in de lokale krant en ik heb de avond ervoor nog foldertjes in een paar honderd brievenbussen gegooid. Verder hebben we, heel overmoedig, zakjes met stroopwafels gemaakt voor de eerste honderd klanten.
Een oudere vrouw stapt binnen. Onze allereerste potentiële klant. Ze kijkt enigszins verward en eerlijk gezegd nogal ontevreden om zich heen.
‘Wat is dit voor winkel?’
Petra vertelt dat we bloemen, interieurspulletjes en kunst verkopen. Maar met die simpele uitleg neemt de vrouw geen genoegen. ‘Ja, maar wát voor winkel is het?’
Ze besluit voor zichzelf dat het eigenlijk toch wel een bloemwinkel is. ‘Moedig hoor. Er zijn hier al zoveel bloemwinkels.’
Dat klopt. Binnen een straal van één kilometer hebben we wat bloemenverkoop betreft inderdaad vier concurrenten. De vrouw kijkt nog even goed rond en loopt vervolgens zonder aankoop naar de uitgang. In het voorbijgaan mompelt ze nog iets als ‘veel succes’.
Veel tijd om het succes van ons winkeltje in twijfel te trekken, hebben we niet. Onze buurman komt een kijkje nemen. Hij is kinderarts en iedereen in de buurt noemt hem ‘mijnheer de dokter’. Als dokter heb je hier nog echt aanzien.
Resoluut loopt hij naar een mand met kleurige kussentjes waar vrolijke illustraties op staan. Zonder nadenken pakt hij er twee uit en komt met een brede glimlach naar de balie om af te rekenen.
Ik vermoed dat hij de kussentjes al had gezien. Zijn woonkamer biedt namelijk uitzicht op de studio in onze tuin die momenteel als magazijn dienstdoet.
Het is een komen en gaan van stadsgenoten. Allemaal zijn ze nieuwsgierig en ons assortiment slinkt sneller dan verwacht. Binnen een week zijn we door onze stroopwafels heen.
De beslissing om vlak voor kerst open te gaan, was zo gek nog niet. In Kadan zijn weinig plekken waar je iets leuks kan kopen. De meeste winkels worden gerund door Vietnamezen en die verkopen voornamelijk goedkope imitatieproducten. Blijkbaar wel met succes, want zij zitten zelfs in de mooiste panden van het plein. Het is alleen jammer dat ze daar hun waren uitstallen alsof ze op de markt staan.
Een klant is bijzonder positief. Ze roept wel tien keer hoe mooi en prachtig ze alles vindt. Haar witte hondje huppelt vrolijk om haar heen. De vrouw heeft een bekend gezicht. Het is de eigenaresse van het bloemwinkeltje om de hoek! Onze grootste concurrent. Maar ook een grote klant, blijkt even later. Ze koopt voor een fiks bedrag aan fotolijstjes met bloemenmotief en mokken met afbeeldingen van vogels.
Tijdens het afrekenen, knikt ze nog wel even met haar hoofd naar ons uitgebreide bloemenassortiment.
‘Jullie maken het mij wel lastig hoor’, zegt ze met een opvallend ontspannen glimlach. Daarna verlaat ze het pand met twee volle tassen.
Diezelfde week nog zijn sommige rozen bij het bloemwinkeltje om de hoek bijna vijftig procent goedkoper dan voorheen. Maar wij zullen ze niet kopen. Al onze vazen zijn namelijk gevuld met verse Nederlandse bloemen.
Klik hier voor ons woningaanbod
van 5 huizen en appartementen
te koop in Tsjechië
