La Ferme - Column over Frankrijk
Die middag in augustus, in de zinderende hitte, liet de echtgenote van de notaris mij de derde boerderij zien. Aan een landelijk, doodlopend weggetje lag het pand statig teruggetrokken op een heuvel. De lange oprit eindigde voor het huis op een binnenplaats met stenen waterput, begroeid met klimop en varens. Een met bramenstruiken bedekt hutje met broodoven stond er ietwat verzakt bij. Hierachter oude appelbomen en struikgewas. Alles rondom was groen, het bood uitzicht over een glooiend landschap, een uitloper van de Jura.
De boerderij vertoonde wel vijf verschillende soorten muren, waarvan de oudste, van eind 1800, uit houtvakwerk bestond. De paardenstal was het meest frivool: opgetrokken uit opgestapelde dakpannen met daartussen leem. Ooit moest er een dakpannenfabriek in de buurt zijn geweest. Aan beide zijden van het huis bevonden zich brede overdekte terrassen, en op het licht golvende daklagen de zo typische kleine platte dakpannetjes. De laatste bewoonster, sinds twee jaar opgenomen in een verpleeghuis, had zich de laatste jaren op haar boerderij teruggetrokken tussen de vier muren van haar keuken. Daar bevond zich nog, naast het grote fornuis, haar opengeslagen bed, alsof ze er net uitgestapt was. Op het nachtkastje stonden foto`s van dierbaren, boven het hoge spijlenbed hing een kruis, het was alsof de wereld even stilstond. Geen sanitair, alleen koud water. Het huis straalde bovenal rust uit, en ruimte. Een aantal stallen, een grote schuur, hooizolders met en zonder hooi, en rondom ettelijke kippenhokjes en overspanningen, alles daterend uit verschillende periodes, opgetrokken uit de op dat moment voorhanden zijnde materialen. Rondom de boerderij lag een aantal hectares weiland, elk begrensd door struiken en bomen, zelfs oude eiken....dat was het, `un coup de foudre`.
De laatste bewoonster, la tante Marie, was tot het einde toe vergezeld geweest door haar geit, waarvan ik later in de stal niet alleen de keuteltjes maar ook de bel terug vond, hangend aan een spijker. Natuurlijk had de familie wel geprobeerd comfort in haar leven aan te brengen. Allereerst door een fikse tl-buis aan de balk in de keuken te bevestigen, later kwam er een heuse ijskast bij. En natuurlijk was la tante ook wel dankbaar, maar dat veranderde niets aan haar gewoontes. `s Avonds bij zonsondergang, in schortjurk en op klompen, liet ze toch gewoon weer haar kaasjes zakken in de waterput. En in de winter deed ze daar, met strohoedje op, haar was, met enkel een vestje over haar schortjurk. Wanneer ze nieste schudde de buurt. \"Ah, sacrée Marie!\" werd er dan geroepen. Toen ze weg was werd het akelig stil....
Klik hier voor ons woningaanbod
van 139 huizen en appartementen
te koop in Bourgogne - Frankrijk
