Ons witte dorp - Column over Spanje Andalusië
Door een grijzige mist van opgestoven zand banen we ons een weg over de onverharde paden. We kunnen nog net zien hoe het spierwitte dorp afsteekt tegen de strakblauwe heldere lucht. Links van ons, via een diepe afgrond, zien we een prachtige vallei met steile hellingen en overhangende rotsen. Het lijkt een deja vu, maar ik heb dit landschap jaren geleden werkelijk al eens bezocht op een van onze vakanties door Andalusië. Toen was het nog een vergeten gebied waar de boeren hun best deden het hoofd boven water te houden met de opbrengst van de oogst muskaatdruiven en olijven.
Inmiddels is het landschap wel wat veranderd; de oude boerenhuisjes zijn aan alle kanten uit- en aangebouwd. De golfplaten daken hebben plaatsgemaakt voor dakpannen, de Spaanse agrariër heeft de olijfbomen en druivenranken gezelschap gegeven: er staan nu ook avocado- en mangobomen. Spierwitte, nieuwgebouwde landhuisjes en villa´s met helderrode dakpannen en een mooi onderhouden bloementuin verraden dat de buitenlanders Andalusië ontdekt hebben. Zij zijn neergestreken in de vallei met als middelpunt het pittoreske dorpje Cómpeta.
In dit witte dorp, Pueblo Blanco, is bijna sprake van een invasie. Van de vierduizend inwoners is een kwart buitenlander. Vooral het percentage Engelsen is erg hoog.
Wonen er eigenlijk nog Engelsen in Engeland? Toen wij twee jaar geleden van La Gomera vertrokken, gingen Engelsen zich net massaal op het eiland vestigen. Zo te zien, zijn zij nu ook in Andalusië neergestreken... Maar ik begrijp dat de lokale bewoners, de Competeños, er geen moeite mee hebben. De buitenlanders zorgen immers voor werkgelegenheid en ontwikkeling.
De nieuwe inwoners, habitantes, maken met hun enorme jeeps de smalle steile straatjes en steegjes tijdelijk onbegaanbaar als de kinderen naar school gebracht worden. Zelfs de politie moet er dagelijks aan te pas komen om het verkeer te regelen. Maar de plaatselijke bevolking zit er blijkbaar niet mee. Ze blijven in ieder geval vriendelijk als ik met een tamelijk opgelaten gevoel onze dochter met mijn jeep voor de deur van de school afzet.
Na een inspannende toer door allerlei steegjes, parkeer ik mijn jeep op het dorpsplein. Terwijl ik op de Plaza een kopje cortado nuttig, zie ik, naast de rode bougainville en paarse bloeiende jacaranda, bloemen en struiken waarvan ik het bestaan bijna vergeten was. Ik geniet van de kleuren en laat de geuren van Spaanse Paella´s en gebakken sardientjes op mij inwerken. Tegelijkertijd luister ik naar de klanken van radio en tv die via de open deuren en ramen naar buiten schallen, het is allemaal zo vertrouwd. Ik voel me thuis en ik voel mij blij!
Ontspannen blader ik wat door het informatieve gemeenteblaadje La Voz de Cómpeta. Zal ik mij opgeven voor Salsa-les of voor Flamencodansen? Het krantje wordt blijkbaar in een Spaanse én een Engelse versie gedrukt. Het lijkt mij dat men wel wat ‘Spanish lessons’ kan gebruiken, hier in Cómpeta Smallville.
Toch ben ik van plan mij hier te vestigen, in dit kleine paradijsje tussen de Middellandse Zee en de hoge pieken van natuurpark Sierra de Tejeda.
Voorlopig hebben we iets buiten het dorp een huisje gehuurd, en zijn we vooral van plan flink te gaan integreren. En de jeep? Die zet ik voortaan beneden aan het dorp op de parkeerplaats om daarna met de Cómpeteños door de wirwar van witte, steile steegjes naar boven te klimmen.
Klik hier voor ons woningaanbod
van 10798 huizen en appartementen
te koop in Málaga - Andalusië - Spanje
