Victor en Lies - Column over Frankrijk
Ik maak met ze kennis via de burgemeester, Victor en Lies. In de bibliotheek stelt hij ze aan me voor. Hij had hen met trots gemeld dat het dorp buitenlanders vriendelijk gezind is, en noemde als voorbeeld dat er in de gemeenteraad een Nederlandse zat. Als ik met hen in gesprek raak, hoor ik hoe hun droom in een nachtmerrie is veranderd.
Victor en Lies hadden jaren gezocht naar een huisje in Frankrijk om van te genieten na het pensioen. Net als ik kwamen ze uiteindelijk terecht in de Bresse, waar ze een klein pittoresk boerderijtje vonden dat aan al hun eisen voldeed: zij wilde vooral een knusse woning, hij wilde ruimte om zich heen. En ruimte kreeg hij. Het huisje was klein, het terrein daarentegen maar liefst 10 hectares groot. Het eerste jaar genoten ze van de rust, de ruimte, het idee. De naaste buur, een boer kwam kennismaken en nodigde hen uit op de borrel. Ondanks het taalprobleem werd er veel gelachen. Ze waren blij met dat eerste zo vriendelijke contact.
De boer had koeien die moesten grazen. Victor had 10 hectares grond die moesten worden onderhouden. Op zich was grazen geen probleem, maar Victor wilde geen officieel huurcontract, hij wilde baas blijven over zijn eigen land. Dus stelde hij een brief op waarbij hij de boer toestond de koeien tegen een geringe vergoeding voor een jaar te laten grazen op zijn grond. Er mocht geen landbouwgif gebruikt worden. Beide partijen tekenden. Een klein stukje tuin rondom het huis werd afgezet voor eigen gebruik. Alles verliep vredig, het contact bleef hartelijk. Een half jaar later, tijdens hun afwezigheid, bespoot de boer een flink deel van hun struiken met landbouwgif. Na hem hierover te hebben aangesproken beloofde deze beterschap. Daarom werd er ook voor het tweede jaar een nieuwe overeenkomst opgesteld. Dit keer met wat meer beperkingen voor de boer: de heggen mochten niet worden gesnoeid. Met een glas in de hand werd de overeenkomst bezegeld.
Nog geen drie maanden later, terwijl Victor en Lies de kerst in Nederland doorbrachten, brandde het huis tot aan de grond toe af. De brand werd gezien als een `acte criminel`, maar er werd geen dader gevonden. Een lange periode van bezinning volgde, een periode waarin de boer geen contact meer wilde. Hij kapte vijfentwintig van hun oude acacia`s, verkocht ze door, en ontkende vervolgens dat hij dat had gedaan. Ook verwijderde hij het prikkeldraad zodat de koeien overal vrij toegang hadden en de jonge aanplant plattrapten. Toen uiteindelijk werd besloten om de boerderij weer opnieuw te laten bouwen, waren ze de boer flink zat. Via een advocaat eisten ze opzegging van de overeenkomst aan het eind van de gestelde periode en op staande voet een groter stuk terrein voor eigen gebruik.
En toen hadden ze de poppen aan het dansen. De boer had naar eigen zeggen een officieel huurcontract, had op grond daarvan recht op de terreinen, daardoor op subsidies met daarmee gepaard gaande verplichtingen waar hij niet onderuit kon.... Van hun advocaat hoorden ze dat hun eigenhandig opgesteld contract weliswaar ongeldig was, maar omdat ze al twee jaar hadden toegestaan dat de boer op hun terrein kwam, was er automatisch een huurovereenkomst ontstaan. En een echte `bail rural`, in theorie voor negen jaar, betekende in de praktijk voor altijd. Niets op papier en niets tekenen zouden de enige manier geweest zijn om zonder consequenties met een pachtende boer om te gaan.
Bij een hernieuwde onderhandelingspoging tussen enerzijds de boer en zijn adviseur en anderzijds Victor en Lies en hun advocaat, ben ik aanwezig als tolk. De boer wappert triomfantelijk met een contract waaruit hoge Europese subsidies moeten blijken, gebaseerd op hun terreinen.... Willen ze deze terug voor eigen gebruik, dan moeten ze er zwaar voor betalen, kosten die kunnen oplopen tot de helft van de waarde van het huis.
We bezoeken de maatschappij, waar de boer zich heeft ingeschreven als huurder van de terreinen. Alhoewel dit op illegale wijze, zonder handtekening van de eigenaar is gebeurd, lijkt de inschrijving een feit. Immers, onbewust van de inschrijving, hebben Victor en Lies geen protest ingediend! De franse boer lijkt onredelijk goed beschermd. Voor Victor en zijn vrouw begint een lange juridische strijd om hun eigen grond terug te krijgen. Ik heb met ze te doen.
Klik hier voor ons woningaanbod
van 69 huizen en appartementen
te koop in 58 - Nièvre - Bourgogne - Frankrijk
